Het is winter, opzoek naar mannen met baarden

Zaterdag 26 januari, het zag er naar uit dat de winter dit weekend een stapje terug gaat nemen. De voetbalvelden liggen nog bedekt met een laag sneeuw en daardoor hoeft mijn dochter niet te spelen en ik niet langs de lijn te ijsberen. De vooruitzichten voor zondag waren slecht en zodoende besloot ik om zaterdag op zoek te gaan naar mannen met baarden. Uit de naam haal je dat dit stoere, ruige types zijn en dit winterse weer met gemak trotseren.
Als bestemming koos ik de Rietputten bij Vlaardingen aangezien hier al meerdere waarnemingen zijn gedaan.

Op weg naar Vlaardingen begon het steeds harder te sneeuwen en bovendien waaide het ook stevig. Zullen deze stoer klinkende vogels zich laten zien vandaag?

Roepen hoorde ik wel af en toe maar met het, door de wind, wuivende riet en neerdalende sneeuw (zie vlekjes hierboven) waren de vogels best slecht waarneembaar.

Op een gegeven moment sneeuwde het iets minder en bleek dat ik op een plek stond waar een groepje van 5 Baardmannen rond vloog van rietstengel naar rietstengel. Foto's maken viel nog niet mee, heb je eindelijk een vogel in beeld dan stuitert deze door de wind op en neer hangend aan zijn rietpluim.

Het meest wat er rondvloog waren de mannetjes maar zoals hierboven te zien ook een enkel vrouwtje was aanwezig. Dit stelt gelijk de vraag, hoe heet het vrouwtje van de Baardman? Vrouwen met een baard vond je vroeger op de kermis, tegenwoordig worden ze opgezocht door natuur fotografen.

Hier een flinke crop om te laten zien hoe het pootje de rietpluim vast  houdt.

Hoe dan ook, wel of geen baard, het zijn ware acrobaten welke tussen de rietstengels heen en weer hoppen om de kleine zaadjes uit de pluimen te plukken.

Tot slot, heb je de Baardman-man in beeld, blijkt deze te zijn uitgerust met een flinke snor. Aangezien de naam snor al is weggegeven aan een andere vogel (zie een bezoek aan de groene-jonker dat zit wel snor) is waarschijnlijk voor deze naam gekozen. Bakkebaardman had ook gekund achteraf, hoewel dit weer verwijst naar een oud kinderliedje over een opa.

Ik ga zeker nog eens terug naar deze plek wanneer het weer beter is. Een zacht zonnetje en weinig wind lijkt mij een ideale dag om deze vogel beter in beeld te kunnen krijgen.

Voor meer zinvolle informatie zie: Natuurmonumenten, Baardmannen in de Rietputten
en Vogelvisie, Baardman

Winterse wandeling door de AWD

Zondag 20 januari, het is een koude morgen van -6 °C maar door de stevige wind voelt het een stuk kouder aan.
Ik begin even voor 09:00 uur bij ingang De Oase met de wind in de rug en op zich valt de kou best mee.
Langs het kleine kanaaltje, welke vol stroming is en daardoor open, loop ik richting achtergebied in de hoop een aantal leuke waarnemingen te kunnen doen. Her en der liggen de herten in winterkleding tussen de bomen en in dorre bladeren te rusten.

Bij één van de meertjes staat deze sombere reiger te wachten op betere tijden.

De hele tijd springt deze Roodborst met mij mee. Af en toe wat drinken en wanneer ik doorloop komt hij weer aan gehipt.

De grote-gele-kwikstaart is een stuk minder meewerkend, telkens wanneer ik dichterbij kom springt deze twintig meter verder, een vervelend spelletje vind ik het worden dus buig ik af  richting Nieuw-Kanaal.

In het Nieuw-Kanaal is wel sprake van ijsvorming, op de open plekken zijn de watervogels verzameld zoals deze Wilde Zwanen.

In de wateren rond Witteveld en Ruigeveld valt weinig te beleven zodat ik besluit naar de schuilhut bij de vossen te lopen om wat te drinken en even uit de wind te zitten.

Bij de schuilhut is het 'gezellig' druk met fotografen die staan te wachten op vossen foto's in de sneeuw. In de periode dat ik er was heb ik geen vos gezien maar wel de IJsvogel die zich continu liet zien langs het kanaaltje.

Het waterpeil in het kanaal, welke de laatste tijd behoorlijk laag stond, was nu weer op normaal niveau en regelmatig dook de IJsvogel in het water.

Dichterbij dan de boom achter de schuilhut kwam hij niet maar goed om te zien dat de winter nog geen slachtoffer heeft gemaakt.

Nieuw bij de schuilhut, naast de rugzak vossen, is deze troetel Roodborst. Het kan niet lang duren of deze eet uit je hand.

Terug richting parkeerplaats, wat nu met tegenwind een stuk onaangenamer is, kies ik toch voor de kanaaltjes omdat daar de meeste kans is om nog iets te kunnen fotograferen.

Eén van de mooiere wintergasten zijn toch wel de Zaagbekeenden. Diverse paren kom je tegen in de AWD en met deze kou zijn ze redelijk dicht te benaderen.

Aan de snavel is duidelijk te zien waarvan de naam Zaagbek is afgeleid.

Verderop scharrelt er iets rond langs de oever, de vogel verplaatst zich in mijn looprichting dus probeer ik met een wijde boog hem te passeren  zodat hij mij tegemoet komt.

Na twee pogingen lukt het en komt hij keurig in mijn richting.

De Kramsvogel is druk bezig met het zoeken naar voedsel en zodoende merkt hij mij amper op.

Voldoende foto's naar mijn zin dus kan ik mijn pad weer vervolgen richting de uitgang.

Nog even twee overspringende herten waarvan één op de foto, zo te zien kiezen ze toch voor zekerheid met de sneeuw en  stappen eerst in het water.

Gras groener aan de  overkant? In ieder geval is het aan deze kant even wit.

Nog een vogel aan de waterkant, ik denk een Merel vrouwtje met wat donkerder veren.

Opgeblazen verenpak om het nog een beetje warm te houden.

En kijk, daar hebben we de Kwikstaart weer. Eens even kijken of hij nu iets meer wilt meewerken voor de foto.

De foto hoek is knudde met de steile kanaalwand maar hij is wel beter in beeld.

Zoekend in de spleten en tussen het mos naar iets eetbaars.

Mijn wandeling zit erop na vijf uur en vertrek weer richting huis.



Het was een lekkere winterdag echter het gebrek aan zon zorgde ervoor dat de ISO waarde omhoog moest. Hierdoor mis je net dat extra beetje kleur in de foto's. Het aantal water- en wintervogels viel me ook enigszins tegen, het zal ongetwijfeld te maken hebben gehad met de wind waardoor de vogels in de dekking van de bossen en struiken bleven.