Na regen komt zonneschijn

Na de regen van de afgelopen dagen werd het weer eens tijd om naar de AWD te gaan. Zodoende zondag eens richting ingang De Zilk gereden om ook in de zandbak rond te kunnen lopen. De dag begon nog vrij vochtig maar na enkele uren kwam de zon door en werd het behoorlijk benauwd.

De dag begint lekker rustig ook de herten hebben er nog geen zin in.

Het bast gewei is al aardig aan het groeien, nog een maand en dan zal de groei weer stoppen. 

Opvallend deze morgen is de grote hoeveelheid konijnen welke ik tegenkom.

Verstopt tussen het natte gras.

Poetsend tussen de struiken.

Spelen voor stokstaartje, of het is een uitkijk konijn.

Duinkruiskruid kom je momenteel veel tegen in de duinen.

Omdat het jakobskruiskruid zeer giftige stoffen bevat, zoals strychnine, heroïne, cocaïne en morfine, zullen zoogdieren er niet van eten.

Sommige dieren zijn zodanig aangepast dat ze de plant toch kunnen eten. De geel/zwart gebande rups van de jakobsvlinder slaat het gif tijdens het rupsenstadium op in het lichaam en raakt het weer kwijt tijdens het verpoppen.

Nog een plant welke je regelmatig in de duinen tegenkomt, de Doornappel, familie van de nachtschaden. Zo mooi als de plant is zo giftig is deze ook, de plant valt onder de zeer giftige plantensoorten. Vroeger werden de bladeren verwerkt in anti-astma sigaretten en hippies gebruikte de plant om er geestverruimende thee van te zetten. 

zwammetjes groeiend op de runderen mest.

Aangekomen in het zand gebied begint de zon eindelijk door te komen.

Dit gebied wordt geheel gevormd door de invloed van wind en regen.

Aan de randen en de toppen van de zandheuvels houdt het helmgras stand.

Dan valt me dit minuscule kikkertje op eenzaam over het zand springend.  

Over het pad lopend zie ik tientallen kikkertjes (of zijn het padjes) springen.

Moeilijk te zien zo, maar de beestjes zijn écht klein, wanneer je na gaat dat de ondergrond een klinker is.

Het is nog oppassen waar je je voeten neerzet zoveel springen er rond.

Aan de waterkant denk ik een insect voor de lens gekregen te hebben.

Bij nader inzien blijkt het de vervelling van een libelle te zijn, vandaar dat ie zo stil bleef zitten.

Verderop lukte het me wel om een libelle al vliegend voor de lens te krijgen, ondanks dat deze vliegers geen tel stil zitten.

Terug lopend naar de uitgang zweven twee buizerds op de thermiek hun rondjes.

 Het was weer eens lekker om door de AWD te lopen, de volgende dag ben ik nog naar De Groene Jonker geweest waar het ondanks de 30C goed was uit te houden aan het water. De foto's zal ik van de week nog plaatsen.

Klein gespuis en jong spul in de AWD

Door tijdgebrek loop ik een beetje achter met het publiceren. Daarom een dubbele blog van 21 en 29 mei geschoten in de AWD. 21 Mei ging ik met de vriend van mijn nicht de AWD in, hij had onlangs een camera gekocht en wilde deze wel eens uitproberen en het liefst met een vossen foto thuiskomen.

Vlak na binnenkomst bij de Oase al een groepje herten in beeld, goed begin.

We zitten nog niet op het vinkenveld maar toch al een vink voor de lens

Regelmatig zie je tussen het gras dit soort webben, door de dauw zijn ze extra mooi geworden.

Sprinkhaan op het web.

Van bovenaf gezien, is het net een libelle. 

Verstopt tussen het veenmos zat deze 'alien', of dit nu een krekel of sprinkhaan is weet ik niet, maar zijn camouflage is schitterend. 

De detaillering van de waterjuffer is ook schitterend, met een beetje fantasie is het alsof er een straalmotor op zijn rug zit.

Libelle verstopt tussen het riet.

Dit heet kinderlijk gedrag, ik zie jullie niet dus zien jullie mij ook niet. Of het is gewoon je kop in het zand steken.

Bij de schuilhut kwamen we ook nog één vos tegen, ik heb er geen foto van maar voor Marcel was het toch een leuke ontmoeting voor zo een eerste foto sessie. De volgende foto's zijn van mijn wandeling van 29 mei, het waaide behoorlijk hard maar het was gelukkig droog.

Uitzicht vanaf een duintop in het Oosterveld.

De door de wind gevormde bomen blijven een graag gefotografeerd onderwerp.

In de winter heb ik dit droge kanaal in het infiltratie gebied al eens op de foto gezet.

Nu blijkt het kanaal opgegraven te zijn en ziet er zo uit, toch eens van dichterbij bekijken.

Lopend richting het kanaal zie ik in mijn ooghoek iets rood/bruins liggen, het blijkt een slapende vos die, door de harde tegenwind, mij niet hoort en ruikt.

Wanneer ik hem dicht genoeg benaderd ben druk ik af en meteen wordt hij wakker.

Het valt op dat de vos een veel alerter blik heeft dan de rugzak vossen en ...

...staat op, draait zich om en verdwijnt als een speer (vandaar de beweging).

Maar ik liep eigenlijk naar het kanaal om deze 'basalt'  blokken van dichtbij te bekijken.

Ik ben benieuwd wat er met het kanaal gaat gebeuren.

Ik was al een tijd niet meer bij de aalscholvers geweest, dus even kijken hoe het er voor staat.

Na een veilige plek gevonden te hebben, de grond en de bomen zijn inmiddels wit en er hangt een behoorlijke vislucht, zag ik net dat het voeder tijd was. Helaas zat er net een tak in beeld, verplaatsen was geen optie want dan zou ik in het water moeten gaan staan.

Hier zie je hoe het jong zijn kop in zijn moeders snavel wurmt.

Je vraagt je haast af, wie is er nu aan het eten? Er heerst toch geen kannibalisme onder de Aalscholvers.

Hierna nog de converter tussen mijn telelens geplaatst maar helaas werd er niet meer gevoerd.
Wel probeerde dit scharminkel zijn vleugels uit op het nest.

Tot slot nog het nest met drie kleine koppies over de rand.


Wellicht een wat lange blog geworden maar hoop zo mijn achterstand weer in te halen. In de loop van de week hoop ik jullie blog's te kunnen bezoeken.