Zaterdag 20 oktober, het is zover

De laatste tijd verschenen er op Twitter berichten in de trend van:

Zaterdag is er iets totaal nieuws te zien in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Hou je fototoestel in de aanslag....#waternet#awdnu
en

Zaterdag met Nora de hele dag in de Amsterdamse Waterleidingduinen er gaat iets bijzonders gebeuren! #awd #waternet@Waternet @boswachterawd

Wat stond er te gebeuren? Als één van de weinige was ik een maand geleden door Waternet benaderd om een bijeenkomst bij te wonen. Op deze bijeenkomst werd verteld over een nieuw op te zetten website welke geheel voor de bezoekers is bedoeld. Op deze site kun je via Facebook foto's, films en audio fragmenten neer zetten. Als één van de regelmatige bezoekers van de AWD was ik met elf anderen uitgenodigd om de website een invulling te geven met foto's uit de AWD en liefst met variatie in de onderwerpen.

Afgelopen week uit mijn foto archief een selectie gemaakt en deze op de AWD site gezet.

Deze zaterdag was de officiële opening van de site en waren wij daarbij uitgenodigd.

mede fotografen, vrijwilligers, boswachters en Waternet personeel waren aanwezig. 

Toespraak voor de opening

Bekendmaking van de 'Winnaar van de gouden GEO-tag foto competitie' 

De winnaars zijn Janny en Peter Hofland van de AWD Daytona site

Bij deze heet het houten vlonder pad bij ingang Oase nu 'Janny & Peter PAD'

De trotse winnaars, gefeliciteerd.


Neem eens een kijkje op de nieuwe site en kijk of je het wat vindt. De bedoeling is dat de site interactief wordt onderhouden wat overigens ook met een mobile-app kan worden gedaan.

De bronst in het water gevallen

Zondag 7 oktober ging ik naar de AWD, afgaand op mijn blog van vorig jaar zou de Damherten bronst toch wel weer van start moeten zijn gegaan. De beste plek met de meeste kans is rondom het vliegtuig monument. Enig geburl was al te horen in het gebied maar veel activiteit viel er niet waar te nemen.

Hier en daar loopt een mannetje te imponeren met zijn gewei, veel hindes lopen er echter nog niet rond.

Twee mannen komen het bos uit gekuierd, opvallend is de grote adamsappel.

Even later keren ze zich om en knallen vol in elkaar.

Dit herhalen ze nog een paar keer en tot slot.....

....even burlen en gezamenlijk lopen ze weer verder.

Ik besluit ook verder op te kijken en loop langs een slapende vos.

De wind staat gunstig en de vos lijkt diep te slapen, amper een reactie komt er tevoorschijn.

Tussen de bomen loopt deze hinde met een lelijke wond, aan het lopen te zien heeft ze er weinig last van.

Aan het eind van de dag nogmaals naar de AWD gereden om te kijken of er al meer viel te beleven, helaas niet.
Heb ik hier nu hetzelfde duo als vanmorgen weer in beeld?

Richting de uitgang wordt ik nog gadegeslagen.

Fotografeer een verstopte paddenstoel.

en verlaat de duinen weer met een ondergaande zon.


Zondag de veertiende zou een droge dag worden werd de dag ervoor door het KNMI verteld. Mooi voor een herkansing dacht ik, we zijn inmiddels een week verder dus de bronst zal wel wat intensiever zijn.
Om acht uur bij ingang Zandvoortselaan naar binnen en op richting het lek.

Zandvoort slaapt nog onder een donkere lucht.

Ook hij is nog in rust en vraagt zich waarschijnlijk af waar ik aan begin.

Nog niet in de buurt van het lek begint het al aardig uit de bewolking te lekken, ik zoek maar even de bosrand op om de bui te laten overtrekken.

Uit verveling probeer ik een druppel vast te leggen.

Dan wordt het toch weer droog en met een blauwe lucht loop ik hoopvol verder richting het lek.

Ook hij is nat en staat te drogen tussen de buien door.

Een nieuwe bui, ik ga maar weer eens de dekking in. Ik schenk mezelf een kop koffie in en of de duvel ermee speelt komen er twee natte bloggers aan gelopen, 'bakkie Henk' en Herman ook zij hebben zich in het weer vergist.

De mannen staan nog te grazen, ook een teken dat de hoogbronst nog niet is begonnen. Het is momenteel nog steeds een territorium opzetten. De hindes zijn er zo te zien nog niet klaar voor. 

Wie is het natst, hij  of ik?

Ah, daar is weer een bui. Ik ga maar weer eens richting de bomen.

Maar na regen komt zonneschijn.

Verschijnt er een regenboog en volgt er opnieuw regen.

Evenals hem wordt ik er chagrijnig van en bovendien wordt het ook koud op deze manier.

Zij schuilen bij elkaar en lopen richting uitgang.

Ik besluit hun voorbeeld te volgen, de bronst begint dit jaar een weekje later hoop ik.

Voor mij was dit de welbekende druppel en verkleumd ga ik richting auto en huis. Ik zoek weer de regen op, nu echter in de vorm van een warme douche.

Fotografie binnen één kubieke meter

Onderstaande serie had ik nog op schijf staan en komt uit een bezoek aan de AWD op een middag in juli.
Bewapend met 'slechts' een macro lens koos ik voor ingang De Zilk en was eigenlijk op zoek naar de Zandhagedis. Op een voor mij bekende plek kon ik ze niet vinden en dus maar even verder gelopen op zoek  naar iets fotografeerbaars.

Al snel valt een struik Jacobs Kruiskruid op welke nogal intensief bezocht wordt door vlinders.

De plant komt steeds meer voor in natuurgebieden en verspreidt zich snel doordat een volwassen plant 75.000 tot 200.000 zaadjes kan produceren, die op open plekken in het gras of de berm makkelijk kiemen.

Op deze plant komt de Sint-Jacobsvlinder veel voor, vandaag echter even niet.

Welke vlinder er nu van de nectar komt genieten is de Kleine Vuurvlinder.

Zowel het vrouwtje....

....als het mannetje.

Het weer is goed, de zon schijnt dus zijn er voldoende bloemen beschikbaar voor het grote vlinder aanbod.

Andere bezoekers van deze plant zijn de Soldaatjes, een kever uit de familie van de Weekschildkevers.

Het rood soldaatje is in de zomermaanden niet zelden al parend in grote aantallen te vinden op diverse soorten schermbloemigen.

Als je dan toch op je knieën voor zo een plant ligt zie je steeds meer insecten zoals deze Langlijfzweefvlieg

Nog een vlieg, geen idee waar deze onder valt.

De Groene Vleesvlieg, te herkennen aan de metaalachtige blauwgroene of gouden kleuring.

Lager in de struik kruipt dan toch de Zebrarups van de St Jacobsvlinder rond.

Ondanks zijn vraat schijnt de plant zich weer snel te herstellen.

Deze smulpaap viel op door zijn dunne middenlijf en het bedekt zijn met stuifmeelkorrels.

Het is de Rupsendoder, familie van de graafwespen.

Zo te zien is het wel genieten van de stuifmeel.


Zo zie je dat op een klein oppervlak genoeg materie valt te vinden voor een foto serie. Nadeel is bij macro fotografie dat, hoe zacht de wind ook waait, er altijd wel beweging in het onderwerp zit. Toch vond ik het wel de moeite waard om deze foto's te plaatsen.


Voor geïnteresseerden, hieronder in de link vindt je de Beheervisie van de AWD voor de komende jaren: Beheervisie Amsterdamse Waterleidingduinen 2011 - 2022


Het volgende blog zal over de komende Damherten bronst gaan, het is er weer tijd voor.